فریدون جیرانی گفت: فیلم «من مادر هستم» تابوشکنی نکرده است، این فیلم یک ملودرام است که من تاکید داشتم که حتما با پیام اخلاقی همراه باشد.

این کارگردان سینما در پاسخ به این سوال که برخی معترضان به فیلم‌تان معتقدند تابوشکنی کرده‌اید؟ با بیان این مطلب گفت: آن زمان که فیلمنامه را می‌نوشتیم بر این نکته تاکید داشتم که من یک فیلم با ساختار ملودرام و با یک پیام اخلاقی در پایان می‌خواهم. می‌خواستم بگویم در این ملودرام که درباره یک خانواده از هم پاشیده است، اگر آنها از سبک زندگی کاملا وارداتی استفاده نمی‌کردند با چنین فجایعی که می‌بینید، روبه‌رو نمی‌شدند.

وی تصریح کرد: درباره آن تابو شکنی که برخی می‌گویند در فیلم شده، باید دوباره تاکید کنم که من به دنبال تابوشکنی و مسائل اینچنینی نبودم چون در فیلمم تابویی نبوده که بشکنم.

جیرانی در بخش دیگری از این نشست درباره‌ی اعتراض مخالفان درباره‌ی مشروب‌خواری در فیلمش تصریح کرد: دوستان می‌گویند در فیلم مشروب‌خواری نمایش داده شده در حالی که شما در برخی سریال‌های تلویزیونی هم این را می‌بینید. تاکید من این است که ما برای اولین بار مشروب‌خواری را به نمایش نگذاشته‌ایم که یک تابوشکنی‌ای در این زمینه کرده باشیم، من بر این موضوع تاکید دارم.

وی یادآور شد: در سریال «مرگ تدریجی یک رویا» یا سریال «در چشم باد»، می‌بینیم که خانواده‌های مرفه لاییک، مشروب می‌خورند. در همین سریال «کلاه‌پهلوی» هم می‌بینید که مشروب استفاده می‌شود. طبیعتا وقتی شما می‌خواهید بگویید که مشروب خوردن چیز بدی است و چه اتفاقاتی بدی را رقم می‌زند، باید نشان بدهید که مصرف می‌شود. ضمن آنکه در «من مادر هستم»، من اصلا استفاده ابزاری از مشروب‌خواری نکردم.

کارگردان «من مادر هستم» تصریح کرد: حرفی که می‌خواهم در فیلم بزنم این است که الان یکسری در خانواده‌هایشان مشروب‌خواری را عادی می‌دانند اما ببینید که در همین خانواده‌هایی که این امر عادی است، براثر این مشروب‌خواری چه فجایعی پیش می‌آید. در هر صورت اکنون در جامعه ما برخی می‌گویند خوردن کمی مشروب هیچ اشکالی ندارد و عادی است. در واقع براساس زندگی خانواده اروپایی که در فیلم‌ها یا از نزدیک می‌بینند چنین چیزی را عادی می‌پندارند و می‌گویند دختر و پسر می‌توانند مثل یک خانواده اروپایی مشروب بخورند و... اما واقعا در جامعه ما چنین چیزی نمی‌شود و فاجعه به بار می‌آید. تمام حرف من به آن برخی از خانواده‌هاست.

فریدون جیرانی همچنین گفت: فیلم من اصلا و ابدا درباره خیانت نیست و اینکه آن را در بین فیلم‌های خیانت محور دسته‌بندی می‌کنند ناشی از درست ندیدن فیلم است. تاکید می‌کنم که موضوع خیانت مبنای ساخت «من مادرم هستم» نبوده و اصلا من به این موضوع فکر نمی‌کردم. اما اینکه چرا در سینمای ما عده‌ای به سراغ بحث خیانت در فیلم‌های‌شان رفته‌اند، تحلیل دیگری جدای از این فیلم می‌طلبد که بعدا باید درباره‌ی آن صحبت کنیم.

غلامرضا موسوی تهیه‌کننده فیلم سینمایی «من مادر هستم» نیز درباره‌ی اینکه چرا معترضان که معتقدید فیلم‌تان را ندیده‌اند را برای دیدن «من مادر هستم» دعوت نکردید؟ گفت: همین‌جا رسما اعلام می‌کنم ما حاضریم یک سالن اختصاصی بگیریم و دوستان معترض مانند انصار حزب الله و دیگران را دعوت کنیم تا درآن سالن ابتدا فیلم را ببینند و سپس من و آقای جیرانی بنشینیم و به پرسش‌های‌شان پاسخ بدهیم. این هیچ اشکالی ندارد که آنها فیلم را ببینند و نسبت به آن اشکال داشته باشند اما اینکه عده‌ای بخواهند دیده یا ندیده برای اعتراض به کف خیابان بیایند کاری به شدت اشتباه است. ضمن آنکه باید دقت کنیم صحبت یا اعتراض باید درباره فیلم «من مادر هستم» باشد نه درباره شخص آقای جیرانی یا سایر فیلم‌های دیگر ایشان.

وی تاکید کرد: من با این اطمینان می‌گویم فیلم اخلاقی ساخته‌ایم و مدعی هستم که برخلاف نظر برخی از معترضان «من مادر هستم» دقیقا منطبق با گفتمان انقلاب اسلامی است چون سبک زندگی غربی را به چالش می‌کشد. اتفاقا اگر قرار است دوستان در خارج از کشور درباره سبک زندگی درست صحبت کنند، می‌توانند این فیلم را برای خانواده غربی نمایش دهند و بگویند «ببینید،‌ این نتیجه زندگی است که شما انجام می‌دهید».

موسوی تاکید کرد: «من مادر هستم» یک نقد است و ما داریم دو جریان نوکیسه و جریانی که دل داده زندگی غربی است را نقد می‌کنیم. متاسفانه در تجمع اعتراضی که چند روز قبل جلوی وزارت ارشاد انجام شد برخی افراد می گفتند که مشکل فیلم شما این است که اصلا نباید این ناهنجاری‌ها را نشان می‌دادید. در حالی که این سخن اشتباه است دوستان معترض باید به جای نفی، نقد کنند در این شرایط اتفاقا اگر جیرانی‌ها بدانند نقد می‌شوند حواسشان بیشتر جمع می‌شود.

این تهیه‌کننده تاکید کرد: در هر صورت تراز ما در کشور قانون است و نباید پس از سی و اندی سال مشکلات‌مان را در کف خیابان حل کنیم. دوستان معترض اگر علاقه‌ای ندارند که بنشینیم و درباره محتوای فیلم و مسائلش گفت‌وگو کنیم، حداقل می‌توانند به عنوان اینکه مدعی هستند حق دارند و مردم هم قبول‌شان دارند از توده‌های اجتماعی بخواهند به دیدن فیلم نروند. البته باز هم تاکید می‌کنم که ما علاقه‌ داریم معترضان و مخالفان «من مادر هستم» در یک سالن جمع شوند و فیلم را با هم ببینیم و نقدش کنیم.